Terwijl ik, Egbert van Beesten deze tekst schrijf, zit ik mijn boterham te eten. Vanmorgen, voor ik naar kantoor ging, moest ik kiezen welk beleg ik op mijn boterham zou doen: jam, kaas, ham of pindakaas? Het is jam geworden. Nu ik zo bezig ben met het schrijven voor deze voedselpakkettenactie word ik er weer nadrukkelijk bij bepaald dat een broodje met beleg, of een warme maaltijd voor veel mensen niet zo vanzelfsprekend is als het voor mij is. Wat voel ik me een bevoorrecht mens!
Talloze keren heb ik in onze veldlanden in de ogen gekeken van mensen die vaak honger lijden. Zoals bijvoorbeeld de bejaarde vrouw op de foto hierboven. Ze heeft een angstige en tegelijk vragende blik in haar ogen. Ze is afhankelijk van anderen om te kunnen overleven.
Veel mensen in Albanië, Armenië en Moldavië leven in armoede en onzekerheid. Dit jaar is het aantal arme mensen in deze landen enorm gegroeid t.g.v. de corona-crisis. Veel mensen verloren hun baan of werk als dagloner. En er is geen financieel vangnet zoals in Nederland. Geen werk betekent daar: geen inkomen en dus armoede, honger en grote problemen. Vreselijk!
En dan is nu ook nog de koude winter in aantocht. Een periode die extra zwaar is. Ouders zijn radeloos – Hoe moet ik mijn kinderen eten geven? Bejaarden zijn kwetsbaar – Wie helpt ons in deze moeilijke tijd?
Mensenkinderen is begaan met deze radeloze en kwetsbare medemensen. Met hulp van lokale (kerkelijke) vrijwilligers geven we hen niet één maand, maar vier maanden lang (december t/m maart) een uitgebreid voedselpakket. Het is voor hen het verschil tussen knagende honger en een gevulde maag.
Zou u dit jaar ook één of meer voedselpakketten willen schenken? Deze arme mensen hebben onze hulp hard nodig! Al voor 25 euro geeft u een arm gezin een voedselpakket.
Alvast heel hartelijk dank voor uw liefdevolle gift!
P.S. Eén pakket kost 25 euro
De artikelen worden ter plaatse gekocht; dat scheelt enorm veel transportkosten en stimuleert de lokale economie.