Mevrouw Laura woont in het dorp Dsegh in de Lori regio. Het dorp ligt aan de rechteroever van de rivier Debed, omgeven door bergketens en bossen. Dsegh ligt op een hoogte van ongeveer 1.250 m boven zeeniveau. Veel waardevolle kruisstenen, kapellen en kerken zijn bewaard gebleven op het grondgebied van het dorp. Hoewel Dsegh mooi is en veel interessante plekken heeft om te bezoeken, zijn er ook sociaal achtergestelde families en eenzame ouderen die in een moeilijke levenssituatie terecht zijn gekomen.
Mevrouw Laura is 84 jaar en ze is geboren en getogen in het dorp Dsegh, waar haar jeugd vol moeilijkheden en uitdagingen was. Haar vader vertrok voor de Grote Patriottische Oorlog toen ze één jaar oud was en is nooit meer teruggekomen. Als gevolg van dit ernstige verlies moest haar moeder haar en haar zus alleen opvoeden. Haar moeder werkte als schoonmaakster in het dorpsziekenhuis, ze werkte vaak ’s nachts en ook overdag, ze deed er alles aan om ervoor te zorgen dat haar dochters een hogere opleiding kregen.
Mevrouw Laura studeerde aan de afdeling Pedagogie aan het Pedagogisch Instituut van Yerevan, waar ze zich kwalificeerde als basisschoollerares. Na het afronden van haar studie keert ze terug naar haar geliefde dorp, zich realiserend dat haar plek hier is, naast haar volk. Ze werkte op de dorpsschool, waar ze de favoriete lerares van de kinderen wordt, een echte vriendin en mentor voor hen.
Op 22-jarige leeftijd trouwt mevrouw Laura met Rafik Kocharyan in het dorp. Hun leven samen was gevuld met zowel vreugde als moeilijkheden. Ze hebben drie dochters, Aida, Armine en Anahit. Na verloop van tijd verhuizen Aida en Armine naar Rusland, waar ze jarenlang druk zijn met hun leven en nauwelijks contact houden met hun moeder. Laura’s hart doet pijn door hun afstand en omdat ze hen al jaren niet meer heeft gezien. Haar jongste dochter Anahit, die in het dorp trouwde en naast haar moeder woont, is haar grootste hoop en steun. Anahit zorgt voor haar moeder in haar laatste jaren van ouderdom.
De echtgenoot van mevrouw Laura, Rafik, stierf op 64-jarige leeftijd aan een kwaadaardige tumor. Na het verlies van haar echtgenoot werd het leven van mevrouw Laura ingewikkelder en pijnlijker. Ondanks dit alles blijft ze in het dorp wonen met hoop en vertrouwen dat het leven, ondanks alle pijn, nog steeds nieuw licht en warmte kan brengen. Ze heeft een grote bult in haar nek, wat haar moeite en pijn geeft, het is moeilijk voor haar om haar nek recht te houden of om haar hoofd te draaien. Andere leeftijdsgebonden gezondheidsproblemen staan haar niet toe om van haar welverdiende rust te genieten. Haar enige bron van inkomsten is haar pensioen van 49.000 AMD / € 115,- wat nauwelijks genoeg is voor de benodigde medicijnen en de dagelijkse uitgave. Mevrouw Laura ervaart vaak financiële moeilijkheden die haar situatie nog erger maken.
Ondanks dit alles blijft mevrouw Laura in haar dorp wonen en trotseert ze alle moeilijkheden met geduld en kracht in de laatste jaren van haar leven. Ze herinnert zich nog steeds de tijden dat ze elke dag op school omringd werd door het gelach en de liefde van haar leerlingen en het zijn die herinneringen die haar de kracht geven om door te gaan. Uw hulp kan haar leven enorm verbeteren, haar de middelen en kracht te geven die ze nodig heeft om de moeilijkheden te overwinnen.
Mevrouw Laura heeft liefde en zorg nodig, evenals voedsel, kleding, medicijnen, brandhout en andere basisbehoeften. Met uw hulp kunt u haar leven aanzienlijk verbeteren door de middelen en kracht te geven die mevrouw Laura nodig heeft om de uitdagingen die ze tegenkomt, te overwinnen.
We zijn van plan om mevrouw Laura Ghulinyan in het project seniorsponsoring in te schrijven. Als gevolg hiervan ontvangt zij voedingspakketten, krijgt zij medische hulp, kleding, verzorgingsproducten, sociaal psychologische ondersteuning en tijdens de windermaanden krijgt zij verwarming.