Kijk eens naar mijn schoenen…

David laat zijn schoenen zien. Het is het enige paar dat hij heeft. Maar zoals u ziet zijn de zolen helemaal versleten. Wij zouden deze schoenen al lang hebben weggegooid.  Maar David moet er nog op blijven lopen, want zijn moeder heeft geen geld om nieuwe te kopen. Hoe moet dat nu als het winter wordt, de wegen modderig zijn en de grond bevroren? Als hij geen nieuwe schoenen krijgt kan hij niet naar school.

Help mee om pesten te voorkomen

Kinderen kunnen onderling heel erg hard zijn voor elkaar. Wanneer een klasgenootje er iets anders uitziet of zich iets anders gedraagt wordt hij al snel uitgelachten en gepest. Irina weet daar alles van. Zij komt zonder rugtas op school. Haar alleenstaande moeder is zo arm dat ze zelfs geen geld heeft voor een paar schriften en pennen, laat staan voor een rugtas. Dat valt natuurlijk op met als gevolg dat andere kinderen Irina belachelijk maken.

Gehandicapte medemens

De hele dag sjokken ze in hun pyjama door de lange kale gangen of liggen ze op hun gammele bedden. Wachten tot er weer een dag voorbij is. Een enkele keer mogen ze een uurtje naar buiten. Dat is het trieste leven van de bewoners van het grootste psychiatrisch ziekenhuis in Albanië. Het ziekenhuis staat in Elbasan op 1 uur rijden van de hoofdstad Tirana. Er verblijven hier ongeveer 320-340 patiënten.

Spaarproject Scholen

Spaar als school of klas enthousiast mee voor schapen voor arme gezinnen in Armenië. Mensenkinderen wil deze door armoede en oorlog getroffen gezinnen helpen om een bestaan op te bouwen. We doen dat door ze schapen te schenken. Dit is een prachtig project waar kinderen van basisscholen heel goed bij kunnen helpen. Doet u mee aan dit leuke en leerzame spaarproject voor scholen?

Zomerkamp

Kinderen in Armenië en Nagorno-Karabach hebben het afgelopen jaar vreselijke dingen meegemaakt. Eerst was er corona, waardoor ze niet naar school konden. Daarna was er eind 2020 die vreselijke oorlog met Azerbeidzjan. Duizenden kinderen werden uit hun vertrouwde omgeving weggerukt; samen met hun ouders moesten ze halsoverkop vluchten naar Armenië om hun leven te redden. Alles moesten ze achterlaten.

Veld Vol Voedsel

Corona, geen werk, geen bijstand van de overheid, stijgende voedsel– en energieprijzen. Voor veel gezinnen op het platteland in onze veldlanden blijven de problemen zich maar opstapelen. De mensen leven vanwege de armoede voortdurend in onzekerheid. De belangrijkste vraag voor veel gezinnen is: ’Zullen we voldoende eten hebben, of krijgen we te maken met knagende honger en moeten we met een lege maag naar bed?

Hulp Armenië

Mensenkinderen heeft de afgelopen maanden in samenwerking met EO-Metterdaad en Mission Possible veel noodhulp kunnen bieden aan Armeense oorlogsslachtoffers en vluchtelingen; voedselpakketten, kleding, briketten, medische en psychische hulp. Een groot deel van de vluchtelingen kan echter niet meer terug naar Nagorno Karabach. Hun huizen en grond liggen in gebieden die door Azerbeidzjan zijn ingenomen.

Gaarkeukens

Bij het woord ‘gaarkeuken’ komen bij veel mensen beelden uit de Tweede Wereldoorlog boven. Het voedsel uit de gaarkeuken hield veel mensen in leven. De Tweede Wereldoorlog is voorbij, maar gaarkeukens zijn helaas geen verleden tijd. In Moldavië en Armenië, waar veel gezinnen door corona, werkloosheid, handicap of een extreem laag pensioen tot de bedelstaf zijn vervallen, is de gaarkeuken nog steeds van levensbelang.

Brandhout, nu meer nodig dan ooit

De mensen in het straatarme Albanië en Moldavië hebben het momenteel ongelooflijk zwaar. Het coronavirus waart nog steeds rond en tallozen raken besmet en (ernstig) ziek. De coronacrisis veroorzaakte een zware economische crisis met als gevolg dat veel mensen hun baan of daglonerswerk zijn kwijt geraakt en in armoede zijn gevallen. De mensen in Armenië hebben ook nog te maken met een vreselijke oorlog.

Noodkreten uit Armenië

Dagelijks ontvangen we vele noodkreten uit Armenië: “Help ons alstublieft!!”. Er is voedsel en kleding nodig voor de vele vluchtelingen, want ze hebben tijdens hun vlucht niets kunnen meenemen. Er zijn geen reserves om hierin te kunnen voorzien. Er zijn ook veel gewonden. Artsen en verpleegkundigen doen er alles aan om de zorg te bieden die nodig is, maar ze verliezen de strijd door een tekort aan medicijnen, medische hulpmiddelen.