Ontbijt, lunch, avondeten, koekjes, chips, blokje kaas… Voor de meesten van ons is dit vrij gewoon. Ja, zelfs zo gewoon en vanzelfsprekend dat we nauwelijks nog beseffen hoe rijk we zijn dat we elke dag voldoende en gevarieerd kunnen eten. Totdat je geconfronteerd wordt met de honger en nood van een arm medemens.
Ik stel u voor aan Veronica. Zij is 70, slecht ter been en woont in het dorpje Floreni (Moldavië). Ze heeft zes kinderen. Vijf van hen zijn vertrokken naar het buitenland en kijken al jaren niet meer naar haar om. Haar man stierf enkele jaren geleden en nu woont ze met haar gehandicapte zoon in een vervallen huisje. Ze krijgt een karig pensioentje, maar dat is onvoldoende om met twee mensen van te kunnen leven. Soms moest ze met haar zoon drie dagen teren op één brood. De constant aanwezige knagende honger is vreselijk!
Maar gelukkig krijgen Veronica en haar zoon sinds kort elke dag brood en een warme maaltijd uit de gaarkeuken. Het voelt voor haar alsof ze van de hel in de hemel is terecht gekomen. Geen zorgen meer om eten; dat maakt haar zó dankbaar!
Helaas zijn er in Albanië, Armenië en Moldavië veel meer mensen als Veronica, voor wie gaarkeukens van levensbelang zijn. Mensenkinderen zorgt er daarom voor dat er in samenwerking met lokale kerken gaarkeukens worden opgezet. Zo kunnen we er voor zorgen dat Veronica en vele honderden hongerige mensen elke dag brood en een warme maaltijd krijgen.
Daarom vraag ik u vriendelijk: Help mee om hongerige magen te voeden en levens te redden.
Steun alstublieft dit gaarkeukenproject!
Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage.